Het begon allemaal tijdens onze prille verbouwing, met een potje voor een lichtschakelaar dat te ver uit onze muur stak. Mijn grote frustratie over dat te ver uitstekende potje werd door de leem weg gekneed, omgevormd en vorm gegeven. De leem stuurde mijn handen en op zijn beurt werd de leem gekneed, omgevormd en vormgegeven. Eén lichtschakelaar werden vele lichtschakelaars. Stopcontacten. Hagedissen op de muren en kaders rond spiegels, ramen, deuren en zelfs kalligrafie op de muur.
Het bleef niet bij leem. Ook ander pleisterwerk ontsnapte niet aan mijn drang om er iets moois van te maken – of is het eerder een vorm van horror vacui? – en voor diegenen die een reliëf op de muur een brug te ver vinden, schrijf ik ook gewoon graag
de muren op.
